ก้าวหน้าให้มากยิ่งขึ้น

บรรยายฝ่า ณ กรุงวอชิงตัน ดีซี

 

หลี่ หงจื้อ

24 กรกฎาคม ค.ศ. 2010

 

(ทั่วทั้งหอประชุมลุกขึ้นปรบมือกึกก้องยาวนาน)

      ทุกท่านลำบากกันแล้ว  (เหล่าศิษย์ปรบมือกึกก้องและกล่าวตอบ - ท่านอาจารย์ลำบากแล้ว ) ศิษย์ต้าฝ่าที่กำลังปฏิบัติภารกิจของตนเองในแต่ละโครงการให้บรรลุผลเป็นจริง ปฏิบัติตามคำมั่นสัญญาในแต่ละระดับชั้นให้บรรลุผลเป็นจริง  ทุกท่านลำบากกันแล้ว (เหล่าศิษย์ปรบมือกึกก้อง)

      ขณะนี้ดูไปแล้วสิ่งต่างๆที่พวกท่านพูดกัน  และการให้คำมั่นสัญญาที่จะช่วยอาจารย์ปรับฝ่าให้ถูกต้องช่วยเหลือสรรพชีวิต   ในทางปฏิบัติการอธิบายความจริงก็ได้บังเกิดผลแล้ว  เห็นผลแล้ว  และมองเห็นสิ่งที่พวกท่านทำทั้งหมดนั้นกำลังบรรลุผลเป็นจริงตามภารกิจของพวกท่าน  ช่างยอดเยี่ยมจริงๆ  นี่ไม่ใช่เพียงการหุนหันพลันแล่นชั่ววูบและไม่ใช่การพูดแต่ปาก    เริ่มแรกที่พวกท่านปฏิญาณที่จะทำนั้น  ขณะนี้กำลังอยู่ในขั้นตอนสุดท้ายของการดำเนินการให้สำเร็จลุล่วงและบรรลุผลเป็นจริง ดังนั้นจึงพูดว่าศิษย์ต้าฝ่ายอดเยี่ยม  ไม่ว่าจะเป็นอย่างไรก็ตาม   พวกท่านได้ก้าวข้ามมาแล้วจากการประทุษร้ายที่ชั่วร้ายที่สุด   ทุกท่านมองเห็นกันแล้ว  ไม่ว่าสิ่งชั่วร้ายยังจะอยู่ได้อีกนานเท่าไร  หรือว่าสิ่งชั่วร้ายนี้เปลี่ยนแปลงกลเม็ดวิธีการที่ต่างกันออกไป  ล้วนแต่ไม่มีประโยชน์  มีอยู่จุดหนึ่งที่ทุกท่านเห็นได้ชัดเจน    ประวัติศาสตร์ของโลกนี้ สามารถเดินมาถึงวันนี้ได้  ก็คือการเหลือไว้ให้ศิษย์ต้าฝ่าช่วยเหลือสรรพชีวิต ประวัติศาสตร์ช่วงนี้คงอยู่เพื่อสร้างความสำเร็จของศิษย์ต้าฝ่าและการปฏิบัติให้เป็นจริงตามคำมั่นสัญญาของพวกท่าน   แน่ละนี่ไม่ใช่เพียงคำมั่นสัญญาของพวกท่านและการปฏิบัติให้เป็นจริงตามคำมั่นสัญญาของพวกท่านเท่านั้น   ทว่านี้เกี่ยวพันกับการปรับฝ่าให้ถูกต้อง   เกี่ยวพันกับสรรพชีวิตนับไม่ถ้วนในจักรวาล  เรื่องที่ใหญ่อย่างนี้    หากอะไรที่ท่านเองสมควรทำ  ทำได้ดีแล้ว  และทุกสิ่งที่จะต้องทำในสามภพก็ทำได้ดีแล้ว  ในการปรับฝ่าให้ถูกต้องของอาจารย์ การรบกวนก็จะน้อยลงแล้ว

      ในทางปฏิบัติไม่ว่าพวกท่านพานพบกับทุกข์ภัยมากเท่าไร   ทุกท่านกระทบกระทั่งกัน  หรือว่าในการร่วมมือซึ่งกันและกันบ่อยครั้งมีการรบกวนจากใจคน  ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม  พวกท่านก้าวข้ามมาได้แล้ว  หวังว่าในขั้นตอนสุดท้าย  ศิษย์ต้าฝ่าจะพยายามช่วยเหลือคนให้มาก  ทำให้ดียิ่งขึ้น  ทำให้ธรรมานุภาพของตนยิ่งใหญ่ยิ่งขึ้นอีก   ทางด้านนี้ทุกท่านอย่าได้ย่อหย่อน  ต้องทำให้ดียิ่งขึ้น  ทั้งหมดของช่วงประวัติศาสตร์ช่วงนี้ล้วนเหลือไว้ให้กับศิษย์ต้าฝ่า เพื่อการยืนยันความถูกต้องของฝ่าของศิษย์ต้าฝ่า   ฉะนั้นจึงพูดได้ว่าเวทีของมนุษย์นั้นมอบให้กับศิษย์ต้าฝ่า  อย่าเห็นว่าบนโลกนี้ แต่ละสาขาอาชีพมันยังดำเนินไปตามปกติ อะไรที่ควรทำก็ยังคงทำอย่างนั้น  ประเทศต่างๆ  ชนชาติต่างๆ ล้วนแต่ดำเนินไปและมีปฏิสัมพันธ์ซึ่งกันและกันตามสภาพสังคมของตน  แต่ว่านะ  ทั้งหมดนี้ล้วนแต่คงอยู่เพื่อต้าฝ่า   ไม่ว่าประวัติศาสตร์ที่ยาวนานจะมีเรื่องเล่าขานสืบต่อกันมามากเท่าไรเกี่ยวกับมนุษย์ในช่วงสุดท้าย  ไม่ว่าต้าฝ่าตั้งแต่บุกเบิกสามภพเป็นต้นมา  มนุษย์จะเข้าใจหรือไม่เข้าใจ จะรู้มากบ้างน้อยบ้างเพียงไร รู้ถึงวาระสุดท้ายของมนุษย์ ไม่ว่าจะมีคนมากน้อยเพียงไร ได้ก่อเกิดโลกทัศน์เช่นไรท่ามกลางสภาพที่เป็นจริง  ที่จริงชีวิตทั้งหลายบรรดามี   ล้วนกำลังรอคอยปรากฏการณ์สุดท้ายของมนุษยชาติในวันนี้    ข้าพเจ้าเห็นว่าทั้งหมดนี้ล้วนดำเนินอยู่ในช่วงท้ายที่สุดแล้ว  เพียงแต่คนจำนวนมากไม่กล้ายอมรับการปรากฏออกมาทีละก้าว ทีละก้าวของสภาพที่เป็นจริงนี้   ก่อนที่ช่วงเวลาสุดท้ายจะมาถึงสรรพชีวิตที่จะต้องช่วยเหลือยังบรรลุไม่ถึงปริมาณที่ต้องการ  และยังมีศิษย์ต้าฝ่าส่วนหนึ่งตามขึ้นมาไม่ทัน  นี่ก็คือประเด็นสำคัญที่สุดท้ายยังไม่อาจทำให้เรื่องนี้สำเร็จลุล่วงได้

      เช่นนั้นจึงพูดได้ว่า  เรื่องการช่วยเหลือสรรพชีวิตนี้ไม่อาจย่อหย่อน  และต้องทำให้ดียิ่งขึ้น  ช่วยคนให้มากยิ่งขึ้น  เพราะนั่นเป็นจุดเป็นจุดตาย  เป็นสิ่งที่สำคัญอย่างยิ่ง  มนุษย์ในปัจจุบันไม่เชื่อเรื่องเหล่านี้  แต่อีกไม่นานมนุษย์ก็จะเข้าใจได้แล้ว   ทุกสิ่งจะค่อยๆกระจ่างชัด  ในอนาคตที่ไม่นานนัก  ชาวโลกล้วนจะรู้ว่าศิษย์ต้าฝ่ากำลังช่วยเหลือคนอยู่   ในเรื่องนี้ต้องทำให้ดียิ่งขึ้น  มีพลังมากยิ่งขึ้น  ฉะนั้นจึงเกี่ยวข้องกับการร่วมมือซึ่งกันและกันให้ดีของพวกท่าน   หากพวกท่านไม่ร่วมมือกันให้ดีดังว่า   ก็จะถูกสิ่งชั่วร้ายเจาะช่องว่างได้จริงๆ  จะมีการสูญเสียอย่างมาก   ในการบำเพ็ญส่วนบุคคลหรือในโครงการที่พวกเราร่วมกันช่วยเหลือคน  ล้วนจะมีการสูญเสีย

       ทุกท่านทราบ  หากทำได้ไม่ดี โครงการที่พวกท่านทำอย่างยากลำบากจะถูกสิ่งชั่วร้ายทำลายทิ้ง   เช่นนั้นเท่ากับความสำเร็จก่อนหน้าก็จะสูญสิ้นไปหมด  หากระหว่างพวกท่านร่วมมือกันไม่ดี เช่นนั้นพวกท่านก็จะไม่อาจไปปฏิบัติเรื่องที่ศิษย์ต้าฝ่าสมควรทำได้อย่างมีประสิทธิภาพ  หลายครั้งล้วนเป็นเช่นนี้  ในเวลาที่บางโครงการต้องการทุกท่านไปทำนั้น  ก่อนอื่นทุกท่านก็โต้แย้งไปมา ต่างยึดติดกับความเห็นของตน  สุดท้ายก็ไม่ได้เรื่องได้ราวอะไร  ทำให้มีเรื่องมากมายที่ศิษย์ต้าฝ่าไม่สามารถไปทำได้  กระทั่งทำได้ไม่ดี  เช่นนั้นในนี้ก็มีสาเหตุบางประการละ

      ข้าพเจ้าพูดว่าศิษย์ต้าฝ่าล้วนยอดเยี่ยม  ล้วนเป็นราชาที่มาจากโลกต่างๆ   แน่ละพวกท่านล้วนแต่มีทัศนะของตนเอง  แน่ละล้วนแต่มีความสามารถ  แต่ว่าไม่อาจจะเป็นว่า  ในเวลาที่จำเป็นที่แต่ละคนต้องร่วมมือกัน ก็เหมือนกับต่างคนต่างทำ  ต้องการให้ทุกท่านร่วมมือกันทำเรื่องหนึ่งให้สำเร็จโดยพร้อมเพรียงกัน  หรือต้องให้ทุกท่านมาทำเรื่องหนึ่งกันทั้งหมด  เช่นนั้นที่แท้จะทำอย่างไรกันละ  ที่จริงข้อคิดเห็นของคนใดคนหนึ่งล้วนไม่อาจครบถ้วนบริบูรณ์ วิธีคิดของคนหนึ่งคนใดล้วนไม่อาจจะปราดเปรื่องที่สุด   เรื่องที่สำคัญขอเพียงพวกเรารู้สึกว่าคนที่ยกประเด็นขึ้นมา คนที่แก้ไขปัญหาหรือคนของเราที่เสนอความเห็นที่สมเหตุสมผล  จุดมุ่งหมายของเขา ดี  เรื่องที่ทำโดยภาพรวมไม่เลว  พวกเราก็ควรไปร่วมมืออย่างกระตือรือล้น

       ฉะนั้นที่บางคนพูดว่าพวกเราก็คิดจะสามารถร่วมมือให้ดียิ่งขึ้นจึงเสนอความเห็นที่แตกต่าง   พอเขาไม่รับพวกเราก็รู้สึกว่าเรื่องนี้ทำได้ลำบาก    ซึ่งไม่ใช่เช่นนี้  กล่าวในฐานะศิษย์ต้าฝ่า  ความคิดที่ถูกต้องนั้นมาจากฝ่า สิ่งที่บำเพ็ญไม่ใช่ว่าความเห็นของท่านที่เป็นมนุษย์นั้นดีอย่างไร วิธีการของท่านปราดเปรื่องอย่างไร  สิ่งที่บำเพ็ญคือในเวลาที่ท่านปฏิบัติต่อปัญหานั้นได้ใช้ความคิดที่ถูกต้องหรือไม่   ถ้าความคิดเห็น และวิธีการที่คนๆหนึ่งเสนอ ไม่สมบูรณ์ครบถ้วนพอ  ทุกท่านสามารถไปถกเถียงกันได้ด้วยเหตุผลภายใต้การจัดการของผู้รับผิดชอบ ถ้าเรื่องนี้ไม่อาจได้รับการเห็นชอบหรือได้รับการยอมรับ    แต่ท่านเองยังรู้สึกอย่างชัดแจ้งว่าควรไปทำเช่นนั้นจึงจะสมบูรณ์ครบถ้วนยิ่งขึ้น และในใจก็เริ่มท้อแท้  ที่จริงในฐานะศิษย์ต้าฝ่า  ในเวลานี้หากมีความคิดที่ถูกต้อง  สิ่งที่คิดถึงคือการบำเพ็ญ  คือความรับผิดชอบ  คือสมควรทำให้ดี  ท่านก็ควรนำตรงไหนที่ท่านรู้สึกว่าไม่ครบถ้วนสมบูรณ์ไปทำมันให้ดีอย่างเงียบๆ  นี่จึงจะเป็นสิ่งที่ศิษย์ต้าฝ่าสมควรทำ    หากศิษย์ต้าฝ่าล้วนสามารถทำเช่นนี้ได้  ไม่ว่าเรื่องใดล้วนจะทำได้ดีมากอย่างแน่นอน

  เช่นนั้นบางคนคิดว่า  ใช่หรือไม่ที่ทำเช่นนี้  ผลงานล้วนแต่เป็นของเขาแล้วหรือ   ธรรมานุภาพล้วนเป็นของเขาแล้วหรือ   ไม่ใช่  ทุกท่านทราบ  พวกเราทำอะไรไม่ใช่ทำให้คนดู   และไม่ใช่ให้ผู้รับผิดชอบโครงการดู  และไม่ใช่ให้ผู้รับผิดชอบของฝอเสวียฮุ่ยดู  ถูกหรือไม่   ท่านบอกว่าท่านให้อาจารย์ดู  ร่างหลักของอาจารย์ไม่ได้อยู่ตรงหน้าท่าน   จะให้ใครดูละ  ให้เหล่าเทพดู  ธรรมกาย(ฝ่าเซิน)ของอาจารย์ก็กำลังดูอยู่ สรรพชีวิตนับไม่ถ้วนของจักรวาลกำลังเฝ้าดูอย่างไม่ละสายตาต่อความคิดหนึ่งๆของพวกท่านและความเคลื่อนไหวทางความคิดของพวกท่าน  ให้ใครดูละ  ในการยืนยันความถูกต้องของฝ่า เรื่องมากมายที่ยอดเยี่ยมต่างๆที่พวกท่านทำ  ล้วนกำลังถูกบันทึกลงในประวัติศาสตร์ช่วงนี้   ศิษย์ต้าฝ่าแต่ละท่านล้วนไม่ตกหล่นไปแม้แต่น้อย  แต่หากท่านให้ความสำคัญกับสิ่งที่เป็นเปลือกนอกของคนธรรมดาสามัญ   เช่นนั้นท่านก็ยึดติด  ก็คือใจคน   อย่าให้ความสำคัญกับสิ่งเหล่านี้   ท่านสามารถไปจัดการสิ่งต่างๆที่ท่านคิดว่าบกพร่องให้สำเร็จลุล่วงอย่างเงียบๆ  ท่านสามารถทำในสิ่งที่ท่านสมควรทำให้ดีอย่างเงียบๆ    ท่านทำส่วนที่ไม่ครบถ้วนสมบูรณ์ในเรื่องนั้นให้ดีอย่างเงียบๆ   เหล่าเทพย่อมจะนับถืออย่างยิ่ง   จะพูดว่าคนๆนี้ช่างยอดเยี่ยมเหลือเกิน   นี่จึงจะเป็นสิ่งที่ศิษย์ต้าฝ่าสมควรทำ  นี่คือด้านหนึ่ง  ในฐานะศิษย์ต้าฝ่านั้น   ในเวลาที่ถกเถียงไม่ยอมให้แก่กันในเรื่องต่างๆที่ต้องการความร่วมมือ หรือในขณะที่ถกเถียงโดยไม่มีข้อสรุป   ก็ล้วนแต่สมควรไปทำเช่นนี้ดังว่า  สิ่งชั่วร้ายก็ไม่มีทางจะรบกวนได้อีก

         ยังมีอีกเรื่องหนึ่งคิดจะพูดกับทุกท่านให้กระจ่างสักหน่อย  คือปัญหาการประสานร่วมมือกันของศิษย์ต้าฝ่านานาประเทศนอกจีนแผ่นดินใหญ่   เมื่อก่อนข้าพเจ้าไม่ได้พูดเรื่องนี้ให้กระจ่าง คือต้องการจะฝึกฝนทุกท่านให้เดินออกมาบนเส้นทางของตนเอง  เนื่องจากศิษย์ต้าฝ่าทั้งหลายล้วนเป็นราชาที่มาจากโลกข้างบน  ล้วนต้องประจักษ์แจ้งด้วยตนเองต่อสิ่งต่างๆที่ได้รับจากฝ่า   ฉะนั้นเมื่อมองจากสถานการณ์ในปัจจุบัน  เวลาช่วงนี้ยาวนานพอแล้ว  ผ่านกาลเวลามาสิบปีแล้ว  ข้าพเจ้าคิดว่าควรขีดขั้นให้จบประโยค  ขีดวรรคตอนได้แล้ว (ให้จบเรื่อง)  ฉะนั้นนับจากนี้ไป  ข้าพเจ้าขอบอกทุกท่าน   ผู้รับผิดชอบหลักของแต่ละโครงการ  ผู้รับผิดชอบลำดับที่หนึ่ง  เขาก็คือตัวแทนของโครงการนั้น  รวมทั้งผู้รับผิดชอบลำดับที่หนึ่งของฝอเสวียฮุ่ย   เขาก็คือตัวแทนของเรื่องนี้   ต่อสิ่งต่างๆที่เขาทำ  ต่อเรื่องที่เขาเรียกร้อง(กำหนด)ทั้งหมด  ต่อการตัดสินใจทำสิ่งต่างๆของเขา  ให้ปฏิบัติตามโดยปราศจากเงื่อนไข (เสียงปรบมือกึกก้อง)  เริ่มต้นตั้งแต่เดี๋ยวนี้

       ให้ปฏิบัติตามโดยปราศจากเงื่อนไข   ฟังที่ข้าพเจ้าพูดเข้าใจแล้วใช่ไหม  หลายๆครั้งนั้น  เมื่อถกเถียงปัญหาไม่สิ้นสุด   เพียงเมื่อเขาแสดงท่าที  ก็ให้ทำตามเช่นนั้น  กระทั่งมีเรื่องมากมายสามารถที่จะไม่ต้องไปปรึกษากับทุกท่าน   จัดวางแผนได้โดยตรง  ให้ทุกท่านไปทำ  เพราะอะไรหรือ  มีเรื่องมากมายเมื่อก่อนเถียงกันไปมา  ข้าพเจ้าไม่ได้แสดงท่าทีต่อเรื่องนี้   เป็นเพราะข้าพเจ้าตั้งใจที่จะฝึกฝนพวกท่านให้มีการใคร่ครวญของตนเอง  สร้างความสำเร็จของเส้นทางของตนเอง   ฉะนั้นปัจจุบันนี้ช่วงเวลานี้ยาวนานพอแล้ว  สิ่งที่ควรจะมีก็มีแล้ว   สภาพการณ์(ที่โต้เถียงกันไม่หยุด)ควรจะให้ผ่านไปได้แล้ว    ฉะนั้นกล่าวสำหรับผู้รับผิดชอบทั่วไป  เขารับผิดชอบต่ออาจารย์  รับผิดชอบต่อฝอเสวียฮุ่ย   มีเรื่องอะไรอาจารย์จะหาเขา  ฝอเสวียฮุ่ยจะหาเขา  เขาเพียงรับผิดชอบต่อระดับข้างบน   ผู้ฝึกก็ต้องปรับสภาพการบำเพ็ญของตัวเอง   เริ่มจากเดี๋ยวนี้  อย่าได้บำเพ็ญโดยมองไปที่ผู้รับผิดชอบอีก   เขาบำเพ็ญเป็นอย่างไร  เขานำพา(ผู้ฝึก)อย่างไร   เริ่มจากเดี๋ยวนี้  คำพูดอย่างนี้ไม่ต้องพูดกันอีกแล้ว   และไม่ต้องมองไปที่เขาตรงนั้นแล้ว   ในด้านนี้เริ่มหันกลับมาบำเพ็ญตนเองได้แล้ว   ขณะนี้ให้ทำอย่างนี้ทั้งหมด  เริ่มบำเพ็ญตนเอง

           ผู้รับผิดชอบลำดับที่หนึ่งของโครงการ  ไม่ว่าจะเป็นโครงการใด    ผู้รับผิดชอบศิษย์ต้าฝ่าและฝอเสวียฮุ่ยในแต่ละพื้นที่  เขาทำอะไร  ทุกท่านก็เพียงไปทำตามเขา    จะมีปํญหาด้านหลักการหรือไม่ละ  ไม่มีไม่มีอย่างแน่นอน  จุดนี้ข้าพเจ้าเข้าใจและแน่ใจอย่างยิ่ง  ผ่านการฝึกฝนศิษย์ต้าฝ่ามานานหลายปีอย่างนี้แล้ว  ข้าพเจ้าก็มองเห็นอย่างชัดเจนมาก   จะไม่มีปัญหาในด้านเหล่านี้   หากมีปัญหาในด้านเหล่านี้   จริงๆ  เช่นนั้นฝอเสวียฮุ่ยก็จะโยกย้ายสับเปลี่ยนโดยไม่ต้องเกรงใจ  แต่พวกท่านอย่าได้คิดไปถึงการสับเปลี่ยน  เป็นไปได้ว่าไม่อาจสับเปลี่ยนได้  (ศิษย์หัวเราะ) การฝึกฝึกศิษย์ต้าฝ่าที่รับผิดชอบในแต่ละด้านนั้น  เป็นเรื่องที่ไม่ง่ายเลย  หลายปีที่ผ่านมานี้  ศิษย์ต้าฝ่ามีรูปแบบการทำงานที่พิเศษเฉพาะของศิษย์ต้าฝ่าเองกับวิธีการทำงานของศิษย์ต้าฝ่า   พวกท่านเป็นผู้บำเพ็ญ จุดนี้ไม่เหมือนกับคนธรรมดาสามัญไปเสียทั้งหมด   ไม่เหมือนกันทั้งหมด   ช่วงเวลาสิบปี  ที่ได้ฝึกฝนพวกเขา  ข้าพเจ้ารู้สึกว่าพวกเขา สุกงอมมากแล้ว   หากตอนนี้ข้าพเจ้าหมุนสภาพการณ์นี้ข้ามมา  พวกเขาก็จะทำได้ดีมากเช่นกัน   เพราะการรบกวนจากภายนอกกระทบต่อพวกเขาน้อยมากแล้ว    พวกเขาสามารถจะใคร่ครวญเรื่องของต้าฝ่าได้อย่างถ้วนทั่ว  ไม่ใช่นำกำลังวังชาส่วนใหญ่ไปใช้ในการสร้างดุลยภาพระหว่างความสัมพันธ์ของพวกท่าน  แต่ใช้ในการบรรลุความสำเร็จด้วยดีในโครงการของต้าฝ่า   บรรลุความสำเร็จในเรื่องที่ศิษย์ต้าฝ่าควรทำ  เช่นนี้แล้วเขาก็จะผ่อนคลาย  จะมีเวลาทำเรื่องของตนมากยิ่งขึ้น กล่าวสำหรับศิษย์ต้าฝ่า  พวกท่านอย่าจับจ้องไปที่พวกเขาตรงนั้น  ให้มองดูที่ตนเองตรงนี้  ว่าจะร่วมมือให้ดี  ทำให้ดีได้อย่างไร  บรรลุความสำเร็จในสิ่งที่ตนเองควรทำ    สภาพการณ์นี้ให้เริ่มต้นตั้งแต่เดี๋ยวนี้    ข้าพเจ้าบอกกับพวกท่านอย่างเป็นทางการในที่ประชุมนี้แล้ว  ข้าพเจ้ามาในวันนี้  ก็คือจะพูดเรื่องนี้    

        ตั้งแต่เดี๋ยวนี้ก็ให้เปลี่ยนแปลงท่าที(วิธีการ)ได้แล้ว    ต้องทำอย่างนี้แล้ว   การทำอย่างนี้  จะนำมาซึ่งสภาพการณ์อย่างไรหรือ   คือการตัดสินใจในหลายๆ เรื่องจะออกมาได้อย่างรวดเร็ว  การทำงานจะมีพลังมาก  จะบรรลุความสำเร็จในเรื่องหนึ่งๆได้เร็วมาก  เช่นนี้กล่าวสำหรับการช่วยเหลือสรรพชีวิตทั้งหมดก็ดี  เรื่องต่างๆนานาที่ต้องทำในการยืนยันความถูกต้องของฝ่า     คุณภาพและขั้นตอนในการดำเนินงานโครงการต่างๆที่ช่วยเหลือคน   ล้วนจะเกิดการเปลี่ยนแปลงอย่างมาก ดังนั้นในด้านเหล่านี้  ต่อไปเราก็จะทำกันอย่างนี้ 

      เนื่องจากศิษย์ต้าฝ่ามีจำนวนมากเหลือเกิน เหมือนกับการตั้งคำถามในฝ่าฮุ่ยในแต่ละครั้ง    ข้าพเจ้าว่าวันนี้ก็ถามไม่หมดในสองชั่วโมง  ข้าพเจ้าคิดว่า  เวลาที่มีการประชุมโครงการต่างๆของพวกท่าน ข้าพเจ้าค่อยไปพูดให้เป็นการเฉพาะต่อไป    เพื่อแก้ไขปัญหารูปธรรมต่างๆอย่างมีเป้าหมาย    เรื่องที่ข้าพเจ้าเพิ่งพูดนั้น  หากทุกท่านมีความคิดเห็นที่แตกต่าง   ข้าพเจ้าคิดว่าท่านสามารถส่งต่อความคิดเห็นของท่านผ่านวิธีการต่างๆได้   แต่ข้าพเจ้าคิดว่า  ทุกท่านล้วนแต่มาเพื่อ “ช่วยเหลืออาจารย์ปรับฝ่าให้ถูกต้อง”  นี่เป็นคำพูดของพวกท่าน   ท่านจะช่วยอาจารย์ปรับฝ่าให้ถูกต้องจริงหรือไม่  “อาจารย์พูดอะไรเราก็จะทำอะไร”   “อาจารย์ต้องการอะไรเราก็จะทำอะไร”  เช่นนั้นข้าพเจ้าขอบอกท่าน  นี่ก็คือสิ่งที่ข้าพเจ้าต้องการ  (เสียงปรบมือกึกก้อง)

        พูดมาถึงตรงนี้ข้าพเจ้าจะถือโอกาสพูดอีกสักหน่อย  คือว่า “อาจารย์ต้องการอะไรเราก็จะทำอะไร”  ที่จริงบางครั้งปากพวกท่านพูดว่าอาจารย์ต้องการอะไรเราก็จะทำอะไร   แต่เมื่อถึงสถานการณ์จริงโดยไม่รู้ตัวก็ยังจะต่อรอง พวกท่านมักจะมีความเห็นของพวกท่านเอง   พวกท่านรู้สึกว่า ความเห็นของพวกท่านสอดคล้องอย่างมากกับสภาพความเป็นจริงของพวกท่าน   สอดคล้องอย่างมากกับสภาพการณ์ของพวกท่าน  ที่จริงไม่ใช่   พวกท่านอย่าลืมว่า  ประวัติศาสตร์ในวันนี้เหลือไว้เพื่อการเจิ้งฝ่า(การปรับฝ่าให้ถูกต้อง)  และเพื่อให้ศิษย์ต้าฝ่าช่วยเหลือสรรพชีวิต  ใช้สร้างความสำเร็จให้กับตนเอง   ไม่ใช่ความคิดของคนที่ตื้นๆอย่างนั้น ยังมีอีกนะ มักจะมีคนส่วนหนึ่งมักคิดว่า   อาจารย์ต้องการ  พวกเราก็ทำ   แต่ฉันจะทำให้ดียิ่งขึ้นอีกหน่อย – ยังคงเปลี่ยนแปลงสิ่งที่อาจารย์ต้องการ มักจะมีใจคนที่สำแดงบทบาทอยู่บ้าง   และสามารถเกิดผลในการรบกวนต่างๆ     

          ยังมีเรื่องขายตั๋วเสินยวิ่น    ข้าพเจ้าพูดว่าปัจจุบันพวกเราต้องทำให้เป็นกระแสหลักของสังคม   เมื่อเปิดสู่กระแสหลักของสังคมได้จึงจะเปิดสู่สังคมทั้งหมดได้   จึงจะสามารถส่งผลกระทบได้มาก  จึงจะมีผู้ชมมากยิ่งขึ้น   จึงจะมีสรรพชีวิตที่ได้รับการช่วยเหลือมากัน   ดังนั้นบางคนจึงเสนอความเห็นอย่างนี้  ความเห็นอย่างนั้น  ยังมีบางคนพูดว่าราคาตั๋วแพงเกินไป  ที่จริงไม่ใช่เช่นนั้น  อาทิเช่น  เสินยวิ่นคณะหนึ่งกำลังแสดงอยู่ทางภาคตะวันตกของอเมริกา โดยพื้นฐานก็ตั้งราคาตั๋วตามกระแสหลักในสังคม   เมื่อเริ่มขายตั๋วนั้นมีคนน้อยมาก  มันมีสาเหตุหลายด้าน  ด้านหนึ่งคือ เดือน๗  กับเดือน ๘ คนล้วนแต่หยุดพักผ่อน  นักเรียนปิดเทอม   คนในสังคมกระแสหลักมากมายไปเที่ยวทะเลทั้งครอบครัว   บ้างก็อยู่ในเรือสำราญ  และบ้างก็รวมตัวกันอยู่ในสภาพแวดล้อมที่ต่างๆ  พบปะเพื่อนฝูง  ล้วนแต่ยุ่งอยู่กับเรื่องเหล่านี้   น้อยคนจะอยู่ในพื้นที่  คนมาชมการแสดงจึงมีน้อย  นี่เป็นแก่นแท้ของปัญหา  ขณะนี้ท่านไปจัดการแสดงระดับต่ำ   เช่นเดียวกันก็จะไม่มีคนมามากนัก  นี่จึงเป็นแก่นแท้ของปัญหา  

         มีอยู่จุดหนึ่งพวกท่านต้องเข้าใจ  เรื่องนี้ที่ข้าพเจ้าต้องการทำนั้น ไม่ใช่เรื่องที่พวกท่านจะถกกันว่าเป็นไปได้หรือไม่  ข้าพเจ้าบอกว่าให้ทำอย่างนี้แล้ว   พวกท่านเพียงแต่สนใจที่จะไปทำเท่านั้น  เพราะเมื่อข้าพเจ้าตัดสินใจอะไรแล้ว  ไม่ใช่คำพูดที่ง่ายๆคำหนึ่ง  ไม่ใช่วิธีทำอย่างง่ายๆอย่างแน่นอน   ข้าพเจ้าต้องปรับเปลี่ยนสิ่งต่างๆมากมาย  เทพล้วนแต่ทำตามอย่างนี้กัน  ในการปรับฝ่าให้ถูกต้อง สิ่งต่างๆมากมายมีการเปลี่ยนแปลง   แต่ใจท่านยอมรับไม่ได้   ท่านคิดแต่จะปรับเปลี่ยนมันอยู่เรื่อย   พอปรับเปลี่ยนก็ยุ่งเหยิง การแตะต้องเพียงเล็กน้อยก็จะยุ่งเหยิง   ท่านมิใช่พูดกันหรือว่าอาจารย์ต้องการจะทำอย่างไรเราก็จะทำอย่างไรหรือ  (ศิษย์หัวเราะ)   เหตุใดยังมีความเห็นต่อเรื่องที่อาจารย์ต้องการจะทำอย่างไรได้ละ  หากทำไม่ได้จริงๆอาจารย์จะรับผิดชอบ  จะทำได้หรือไม่ ให้ลองทำมาดูก่อน   มีคนมากมายตัวอยู่ในสังคมตะวันตก   ที่แท้ไม่ได้เข้าใจสังคมนี้อย่างแท้จริง     คือต้องเปลี่ยนแปลงทัศนคติต่างๆที่ก่อเกิดขึ้นท่ามกลางวัฒนธรรมพรรค  ควรเข้าใจสภาพการดำเนินชีวิตตามปกติของมนุษย์ในสังคมนานาชาติให้มาก  อย่าใช้ใจคนขวางกั้นเอาไว้อยู่ร่ำไป     ในเวลาที่ไปทำตามสิ่งที่อาจารย์ต้องการจริงๆนั้น หากเดินไม่ถูกทางก็ใช้ไม่ได้   ท่านว่าอาจารย์ให้ท่านไปทำกับสังคมกระแสหลัก  ท่านยังไปทำในที่ที่ไม่ใช่สังคมกระแสหลักเหล่านั้น แน่นอนทำไม่สำเร็จ แน่นอนท่านก็ไม่ได้ร่วมมืออย่างแท้จริงแล้ว    อาจารย์ให้ทำกับสังคมกระแสหลัก  เช่นนั้นท่านก็ใช้ความคิดที่ถูกต้องไปทำในสังคมกระแสหลัก  ก็จะสำเร็จอย่างแน่นอน แน่ละเมื่อครู่ข้าพเจ้าเพียงแต่ยกตัวอย่างเพื่ออธิบายปัญหาให้ชัดเจน     มีเรื่องมากมายทุกท่านไม่ค่อยเข้าใจ   แต่ขั้นตอนจากที่ทำไม่เป็นจนทำเป็นอย่าให้นานเกินไป  อาจารย์ทำอย่างไรเราก็จะทำอย่างนั้น  นี่ไม่ใช่จะพูดง่ายๆอย่างนั้นได้   ในโครงการอื่นพวกท่านต้องการทำอย่างไรนั่นเป็นเรื่องของพวกท่านเอง  จะไปถกเถียงกันก็ดี  เสนอความเห็นที่ต่างกันก็ดี  แต่สำหรับเรื่องที่อาจารย์ต้องการทำพวกท่านไม่อาจถกเถียงว่าจะทำได้หรือไม่ได้   ท่านได้แต่ถกเถียงกันว่าพวกท่านจะทำมันให้ดีได้อย่างไร   นี่จะต้องเข้าใจ

     เป็นเวลานานทีเดียวที่ไม่ได้เปิดฝ่าฮุ่ย  ไม่มีฝ่าฮุ่ยขนาดใหญ่  ดังนั้นโอกาสที่ผู้ฝึกพื้นที่ต่างๆจะรวมตัวกันก็ไม่มาก   ข้าพเจ้าได้ยินว่าวันนี้ คุณภาพของบทความค่อนข้างสูง  ทุกท่านรู้สึกว่าฝ่าฮุ่ยเปิดได้ดีเหลือเกิน   ซึ่งไม่ใช่ง่ายๆอย่างนั้น  ที่จริงเป็นเพราะศิษย์ต้าฝ่าฝึกฝนจนสุกงอมยิ่งขึ้นเรื่อยๆ  เรื่องมากมายนั้นในหลักการของฝ่าก็ชัดแจ้งและแน่นอนยิ่งขึ้นเรื่อยๆแล้ว ดังนั้นสภาพการณ์บำเพ็ญของพวกท่านจึงย่อมมีการแสดงออกมาไม่เหมือนกันอย่างแน่นอน   ต่อไปสภาพการบำเพ็ญของศิษย์ต้าฝ่า  จะแสดงออกมาดียิ่งขึ้นเรื่อยๆ  สภาพการณ์โดยรวมก็จะดียิ่งขึ้นเรื่อยๆ  นี่เป็นเรื่องแน่นอน    ถ้าสิ่งเหล่านี้ที่ข้าพเจ้าพูดไปเมื่อครู่ทุกท่านล้วนสามารถตามทัน  สภาพการบำเพ็ญของศิษย์ต้าฝ่าในแต่ละแห่งก็จะเกิดการเปลี่ยนแปลง   ต่อไปเรื่องต่างๆที่ผู้รับผิดชอบหลักในที่ต่างๆกับผู้รับผิดชอบหลักของโครงการจะทำก็ไม่จำเป็นต้องไปถกเถียงแล้ว  ไม่จำเป็นต้องสงสัย  ได้แต่ไปทำ  เพราะธรรมกายของอาจารย์และเหล่าเทพกำลังดูแลอยู่

       การสงสัยต่อผู้รับผิดชอบหลักนั้น ที่จริงก็คือการสงสัยต่อโครงการโดยตัวมันเอง  ทำไมละ  อาทิเช่น    ข้าพเจ้าจะเอาซินถังเหรินมาพูด  ทุกท่านทราบผู้รับผิดชอบทั้งหมดของซินถังเหรินคือใคร   หากพูดว่าผู้รับผิดชอบทั่วไปของซินถังเหริน มีปัญหา   พวกท่านสงสัยเขา  ว่าใช้ไม่ได้อย่างไรๆบ้าง   แล้วเปลี่ยนเขาออกไป  ข้าพเจ้าขอบอกทุกท่าน    ทุกสิ่งที่ทำไปแล้วตั้งแต่เริ่มแรกของซินถังเหรินจนถึงปัจจุบันก็จะถูกลบทิ้งไปทั้งหมด   บรรดาสิ่งต่างๆทั้งหมดที่ทำไปโดยผู้ที่เกี่ยวข้องในโครงการยืนยันความถูกต้องของฝ่า ช่วยเหลือสรรพชีวิตนั้นก็เท่ากับทำไปโดยสูญเปล่าทั้งหมด   ไม่มีแล้ว  โครงการนี้ไม่คงอยู่  ธรรมานุภาพที่พวกท่านก่อตั้งขึ้นในนั้นก็ดี  เรื่องเหล่านั้นที่ทำล้วนไม่นับแล้ว  ก็เป็นเรื่องหนึ่งที่ใหญ่อย่างนี้   เช่นนั้นใช่หรือไม่ว่าผู้รับผิดชอบทั่วไป เขาจะอำนวยการเรื่องที่ใหญ่อย่างนี้ได้อย่างไร  เขาบำเพ็ญได้ดีเป็นพิเศษหรือ   ไม่แน่    เป็นเพราะเขาเป็นคนออกหน้าประสานงานของโครงการนี้   โครงการนี้ก็คือเขา  แต่ทุกท่านเป็นเพียงยืนยันความถูกต้องของฝ่าอยู่ในโครงการที่บุกเบิกไว้นี้   ทำเรื่องของตนเอง  ทำเรื่องของตนเองให้ดี    ก็เหมือนกับท่านบำเพ็ญอยู่ในบริษัทของสังคมคนธรรมดาสามัญ    เจ้าของบริษัทนั้นจะไม่มีธรรมานุภาพอะไรเพราะท่าน   แต่ท่านอยู่ในนั้นสามารถสถาปนาธรรมานุภาพของตน 

      ในฐานะที่เป็นผู้รับผิดชอบทั่วไปของโครงการ ตัวเขาเองบำเพ็ญได้ดีหรือไม่นั้นสำคัญอย่างยิ่ง   หากเขาบำเพ็ญไม่ดีแล้ว  เช่นนั้นก็จะกระทบต่อทั่วทั้งโครงการ ทำให้ชะงัก ไปต่อไม่ได้   มีความยากลำบากมาก   ดังนั้นนี่ก็สำคัญมาก  แต่ว่านะ  ฝอเสวียฮุ่ยรับผิดชอบต่อเขา  อาจารย์มีปัญหาอะไรก็จะหาเขา   จุดนี้พวกท่านไม่ต้องสนใจ   แต่ในฐานะที่เป็นผู้รับผิดชอบที่สำคัญ    แต่ละโครงการที่จริงล้วนเป็นเรื่องอย่างนั้น หากพวกท่านไม่อาจยกเลิก การบำเพ็ญสิบปีกว่านี้ที่ตัวเองเข้าร่วม เปลี่ยนคนอีก  เริ่มต้นใหม่อีก  ไม่มีเวลาแล้ว ไม่มีโอกาสนั้นแล้ว ธรรมานุภาพของทุกท่าน ธรรมานุภาพที่สถาปนาไว้  ความสำเร็จในการยืนยันความถูกต้องของฝ่า   ทุกสิ่งบรรดามีที่บุกเบิกไว้ในการช่วยเหลือสรรพชีวิตไม่อาจถูกลบไป      ดังนั้นพวกท่านอย่าได้คิดเรื่องเหล่านี้อีก   สับเปลี่ยนใครออกไป   หากผู้รับผิดชอบใช้ไม่ได้แล้วจะทำอย่างไร   พอแตะต้องเข้า  สิ่งที่เกี่ยวพันถึงนั้นใหญ่โตเหลือเกินแล้ว   จากต้นจนปลายทุกสิ่งบรรดามีล้วนเท่ากับทำไปโดยสูญเปล่าแล้ว   แต่ว่านะ  กล่าวสำหรับเขาในฐานะที่เป็นผู้รับผิดชอบที่สำคัญ  หากเขาทำได้ไม่ดีจริงๆ  ใช้ไม่ได้จริงๆ  เช่นนั้นอาจารย์จะมีวิธีอื่นที่จะไปทำ   หากสับเปลี่ยนใครจริง  ก็จะต้องทำให้เหล่าเทพร่วมมือ  ทำมันให้สมดุลใหม่  เพื่อจะได้ไม่สูญเสียธรรมานุภาพของทุกท่าน   แต่สิ่งนั้นไม่อาจจะทำตามชอบใจ ผู้รับผิดชอบหลักไม่อาจจะแตะต้องตามอำเภอใจได้อย่างเด็ดขาด   หากเขาไม่มีความผิดพลาดใหญ่อย่างนั้น  เขาไม่ได้ก้าวไปสู่ฝ่ายตรงข้าม   ย่อมไม่อาจแตะต้องได้อย่างเด็ดขาด   

     วันนี้ข้าพเจ้าพูดมันออกมา  เมื่อครู่ที่ข้าพเจ้ายกตัวอย่างซินถังเหริน นั้น เพียงแต่เป็นการยกตัวอย่าง   โครงการอื่นที่มีอยู่ทั้งหมดก็เป็นอย่างเดียวกัน   พวกท่านอย่ามัวแต่จะให้ผู้รับผิดชอบบำเพ็ญ    จากนี้เป็นต้นไปอย่าได้จับจ้องผู้รับผิดชอบว่า ขัดหูขัดตาหรือไม่  ในสังคมคนธรรมดาสามัญหากท่านมองเจ้านายว่าขัดหูขัดตา  เขาก็ไล่ท่านออกแล้ว  ทำไมหลายปีมานี้ข้าพเจ้าจึงไม่แตะต้องผู้รับผิดชอบละ   ข้อหนึ่ง ข้าพเจ้ากำลังฝึกฝนพวกเขา  ข้อสอง  เขามีความสำคัญมากในโครงการนี้   หากแตะต้องคนๆนี้โครงการนี้ก็หมดสิ้นแล้ว  ฉะนั้นไม่ว่าท่านจะก่อตั้งอะไรขึ้นมาอีกก็เป็นของใหม่  เริ่มกันใหม่  สิ่งที่ศิษย์ต้าฝ่าทำอยู่ในนั้นก็จะว่างเปล่า  ไม่มีแล้ว จึงสำคัญอย่างนี้   การเห็นคุณค่าในทุกสิ่งที่พวกท่านทำก็คือการเห็นคุณค่าในตัวท่านเอง  จงจำคำที่อาจารย์พูดเอาไว้ (เสียงปรบมือ) 

     ข้าพเจ้าก็พูดเพียงเท่านี้  ขอบใจทุกท่าน (เสียงปรบมือกึกก้อง)  กล่าวในฐานะที่เป็นศิษย์ต้าฝ่า   ในฐานะที่เราไม่ใช่ผู้รับผิดชอบหลักในโครงการต่างๆ  หรือในการร่วมมือซึ่งกันและกัน  จากนี้เป็นต้นไปทุกท่านต้องร่วมมือกันให้ดี   ให้ปฏิบัติตามการรุดหน้าไปของการปรับฝ่าให้ถูกต้องในปัจจุบัน  หวังว่าทุกท่านจะทำให้ดียิ่งขึ้น  พวกท่านนั้นยอดเยี่ยม   ก้าวข้ามมาได้จากในสภาพแวดล้อมที่รุนแรงที่สุด ชั่วร้ายที่สุด  และตลอดทางก็กำลังยืนยันความถูกต้องของฝ่า  อธิบายความจริงอยู่  ช่วยคนไว้ตลอดทาง  การก้าวมาถึงวันนี้ได้   พวกท่านอาจจะไม่ทราบว่าธรรมานุภาพของตนนั้นใหญ่เพียงไร  แต่สรรพชีวิตของจักรวาลนี้ไม่กล้าดูเบาพวกท่านแล้ว

     ขอบใจทุกท่าน (ผู้ร่วมประชุมลุกขึ้นยืนและปรบมือกึกก้องขึ้นมาอีกครั้ง)