กำจัดความยึดติดสุดท้าย

ฝ่าหลุนต้าฝ่า

กำจัดความยึดติดสุดท้าย

ต้าฝ่าและผู้ฝึกต้าฝ่าประสบกับการทดสอบในแบบทำลายล้างที่เลวร้าย ชั่วร้ายที่สุดอย่างไม่เคยมีมาก่อนในประวัติศาสตร์ ต้าฝ่าและผู้ฝึกได้เดินข้ามมาด้วยการกระทำของเจิ้งฝ่าอย่างแท้จริง การแสดงออกของผู้บำเพ็ญอันยิ่งใหญ่สง่างามที่สุด ในโลกมนุษย์ คนทุกคน ทุกองค์กร และหมู่คณะต่างกระทำอะไรต่างๆ ในสังคมมนุษย์เพื่อให้ได้มาในสิ่งที่ปรารถนาในโลก แต่เหล่าศิษย์ต้าฝ่าจะกำจัดจิตยึดติดทั้งหมดของมนุษย์ทิ้งไป รวมทั้งความยึดติดต่อชีวิตของคน เพื่อบรรลุสู่อาณาจักรเขตแดนของสิ่งมีชีวิตระดับที่ชั้นสูงยิ่งขึ้น ดังนั้นพวกเราจึงสามารถเดินข้ามมาจากการประทุษร้ายในลักษณะเลวร้าย ชั่วร้ายที่สุด เยี่ยงอันธพาลที่สุดในประวัติศาสตร์ของมนุษยชาติ นี่เป็นสิ่งที่คนชั่วร้ายเสื่อมถอยเหล่านั้นคาดคิดไม่ถึง

เพราะท่านมีคุณสมบัติ บรรลุมาตรฐานของผู้บำเพ็ญอย่างแท้จริง ทรัพย์สินเรื่องเงิน ผลประโยชน์ทางวัตถุ ไม่สามารถทำให้ล้ม สิ่งเหล่านี้เป็นสิ่งที่ผู้บำเพ็ญต้องปล่อยวางอยู่แล้ว ยิ่งกว่านั้น ผู้บำเพ็ญเหล่านี้แม้แต่ความเป็นความตายก็ปล่อยวางได้ แล้วยังจะกลัวถูกกดดันด้วยความตายหรือ? แม้ว่าคนเสื่อมถอยชั่วช้าไม่กี่คนในหมู่คนยังทำเรื่องชั่วร้ายอยู่ แต่ท่ามกลางเทียนถี่(ร่างสวรรค์)ชีวิตชั่วร้ายที่สุดในระดับชั้นสูง ได้ถูกกำจัดหมดสิ้นไปแล้วในระหว่างที่ฝ่าปรับเฉียนคุน(ฟ้าดิน) สมุนชั่วร้ายซึ่งอยู่ ณ ระดับผิวบนสุดของมนุษย์จะต้องเผชิญกับการดับสูญท่ามกลางฝ่าปรับโลกมนุษย์ เพื่อชดใช้บาปกรรมที่ทำไว้ทั้งมวล

ในประเทศจีนเวลานี้ มีสายลับพิเศษบางคนแอบอ้างตัวเป็นผู้ฝึกได้ปะปนเข้าไปในค่ายกักกันแรงงานและสถานที่กักขังผู้ฝึก ดำเนินการบ่อนทำลาย ใช้วิธีหลอกลวงผู้ฝึกโดยบอกว่าตัวเองหยวนหมั่นแล้วเป็นต้น บอกผู้ฝึกว่าหยวนหมั่นแล้วและไม่ต้องฝึกอีกแล้ว ให้ทำตัวสอดคล้องกับคนธรรมดาสามัญให้มากที่สุด ให้ส่งมอบหนังสือออกมาและอื่นๆ ใช้เรื่องโกหกเหล่านี้หลอกลวงผู้ฝึกบางคน ซึ่งเผชิญอยู่กับมารผจญและไม่คิดจะอยู่ในโลกมนุษย์และอยากจะหยวนหมั่นให้เร็วที่สุด ในฝ่า ข้าพเจ้าบอกพวกท่านให้บำเพ็ญโดยให้สอดคล้องกับคนธรรมดาสามัญมากที่สุด ข้าพเจ้าไม่เคยบอกว่าต้องให้สอดคล้องกับคนธรรมดาสามัญ เหมือนกับคนธรรมดาสามัญ นั่นยังจะใช่ผู้บำเพ็ญหรือ? ศิษย์ต้าฝ่า พุทธะ เต๋า และ เทพในอนาคต จะยอมให้ตัวตลกชั่วร้ายเหล่านั้นเจาะช่องว่างได้อย่างไร?

อันที่จริง นี่ก็ถึงเวลาแล้วที่จะต้องปล่อยวางความยึดติดสุดท้าย ในฐานะผู้บำเพ็ญ พวกท่านก็รู้อยู่แล้ว และสามารถปล่อยวางความยึดติดทั้งมวลในโลกแล้ว(รวมถึงความยึดติดต่อร่างกายมนุษย์) และเดินข้ามมาแล้วจากการปล่อยวางความเป็นความตาย เช่นนั้นการยึดติดต่อการหยวนหมั่นคือความยึดติดใช่หรือไม่? มิใช่จิตใจคนกำลังยึดติดหรอกหรือ? พุทธะจะยึดติดต่อการหยวนหมั่นหรือ? อันที่จริงผู้บำเพ็ญซึ่งใกล้จะหยวนหมั่นจะไม่มีจิตใจเช่นนี้ ในการบรรยายฝ่า ข้าพเจ้าเคยพูดถึงหลักการที่ว่า เหมือนเช่นนักเรียนคนหนึ่งเพียงแต่ศึกษาให้ดี ก็จะเข้ามหาวิทยาลัยได้โดยอัตโนมัติ การยึดติดต่อการเข้ามหาวิทยาลัยโดยไม่ศึกษาให้ดีก็จะเข้าไม่ได้ ผู้บำเพ็ญมีความปรารถนาต่อการหยวนหมั่นนั้นไม่ผิด แต่ความคิดต้องอยู่ที่ฝ่า บำเพ็ญอย่างไม่หยุดยั้งก็จะบรรลุมาตรฐานของหยวนหมั่นโดยไม่รู้ตัว โดยเฉพาะอย่างยิ่งผู้ฝึกที่ไม่สามารถอดทนต่อความเจ็บปวดทรมาน มักจะเกิดความคิดอยากไปจากโลกมนุษย์และหยวนหมั่นโดยเร็ว จึงทำให้สิ่งชั่วร้ายเจาะช่องว่างได้ พวกท่านได้ผ่านพ้นช่วงเวลาที่ยากลำบากที่สุดมาแล้ว เมื่อมาถึงความยึดติดสุดท้าย จะต้องปล่อยวางจิตใจลงให้ได้ ข้าพเจ้าก็รู้ถึงความเจ็บปวดทรมานของศิษย์ทั้งหลาย ความจริงก็คือ ข้าพเจ้าเห็นคุณค่าของพวกท่านมากกว่าพวกท่านเห็นตัวเองเสียอีก ในจักรวาลกำลังกำจัดสิ่งชั่วร้ายทั้งมวลให้ดับสูญในระดับความเร็วที่ไม่เคยมีมาก่อน

ในหนึ่งปีที่ผ่านมา กรรมของผู้ฝึก การเข้าใจในหลักธรรมไม่ดีพอ ท่ามกลางทุกข์ภัยยังมีความยึดติดที่ปล่อยวางไม่ได้ ท่ามกลางความเจ็บปวดทรมานในการผ่านด่าน ไม่สามารถปฏิบัติด้วยเจิ้งเนี่ยน(ความคิดถูกต้อง)เป็นต้น ล้วนเป็นสาเหตุหลักที่สิ่งชั่วร้ายเพิ่มการประทุษร้ายให้รุนแรงยิ่งขึ้น และใช้เป็นข้ออ้างมูลฐานที่สิ่งชั่วร้ายใช้บ่อนทำลายฝ่าอย่างแท้จริง แต่ผู้บำเพ็ญคนหนึ่งอยู่ในระหว่างการบำเพ็ญ ไม่ว่าจะทุ่มเทออกมามากเท่าใด เวลาหยวนหมั่นย่อมได้รับมากเท่านั้นอย่างแน่นอน ท่านยังจำได้ไหมในเวลาที่ข้าพเจ้าบรรยายฝ่า ผู้ฝึกคนหนึ่งถามว่า คนที่บำเพ็ญสามารถจะบำเพ็ญให้สูงกว่ามรรคผลในตอนที่ชีวิตของตนก่อกำเนิดขึ้นมาได้หรือไม่? ถ้าผู้บำเพ็ญคนหนึ่งสามารถปล่อยวางความคิดในเรื่องความเป็นความตายไม่ว่าจะอยู่ในสภาพการณ์ใดๆ สิ่งชั่วร้ายย่อมเกรงกลัว ถ้าผู้ฝึกทุกคนสามารถทำเช่นนี้ได้ สิ่งชั่วร้ายย่อมดับสูญไปเอง พวกท่านรู้แล้วถึงหลักการของการเสริมและต่อต้านซึ่งกันและกัน ไร้ซึ่งความกลัว มูลเหตุที่จะทำให้ท่านกลัวก็ไม่คงอยู่ นี่ไม่ใช่ด้วยการบังคับ แต่ทำได้โดยปล่อยวางด้วยจิตสงบอย่างแท้จริง ทุกครั้งที่ข้าพเจ้าเห็นพวกท่านประสบกับมารผจญ อาจารย์รู้สึกทุกข์ทรมานยิ่งกว่าพวกท่าน ทุกครั้งที่ท่านก้าวเดินไม่ถูก ข้าพเจ้าจะปวดใจอย่างมาก อันที่จริง เรื่องที่สิ่งชั่วร้ายทำทั้งหมด ล้วนลงมือที่ความยึดติดและความกลัวที่พวกท่านยังไม่ปล่อยวาง พวกท่านเดินสู่การเป็นพุทธะ เต๋า เทพ ผู้สำเร็จธรรมในอนาคต ไม่แสวงหาการได้และเสียในโลก เช่นนั้นอะไรก็สมควรจะปล่อยวางได้ ณ เวลานี้ ถ้าพวกท่านไม่มีจิตใจที่ยึดติดต่อการหยวนหมั่น สิ่งชั่วร้ายก็จะไม่มีทางเจาะช่องว่างสุดท้ายนี้ได้อีก

เมื่อพวกเสื่อมถอยชั่วช้าซึ่งแอบอ้างตัวเป็นผู้ฝึกเหล่านั้น พยายามจะทำให้พวกท่านหวั่นไหว ส่วนมากพวกมันมักจะอ้างว่าตัวเองเป็นผู้ฝึก อ้างว่าหยวนหมั่นแล้ว เรื่องโกหกทำนองนี้เป็นต้น พวกท่านสามารถปล่อยวางในเรื่องความเป็นความตายเป็นสิ่งที่น่าชมเชย แต่จะให้เกิดความยึดติดเพื่อที่จะหยวนหมั่นนั้นไม่ได้ นี้คือมีการตกหล่น นี้ก็คือจุดที่สิ่งชั่วร้ายใช้เจาะช่องว่าง เมื่อพวกมันบอกว่าตัวเองหยวนหมั่นแล้ว เช่นนั้นท่านก็บอกให้มันบินขึ้นฟ้าให้ทุกคนดู ทดสอบมันให้ท่องจ้วนฝ่าหลุนออกมาสักหนึ่งย่อหน้า หยวนหมั่นแล้วก็คือ เทพ พุทธะ เต๋า จะเปล่งรัศมีไร้ขอบเขต มีรูปลักษณ์ของเทพผู้ยิ่งใหญ่สง่างามเปี่ยมด้วยอิทธิฤทธิ์แห่งฝอฝ่า คือไม่คงเหลือซึ่งรูปลักษณ์ของคน พวกตัวตลกที่เข้าไปยังค่ายกักกันแรงงานแอบอ้างตัวเป็นเทพทำตัวเป็นผีเหล่านั้น จะหลอกศิษย์ต้าฝ่าได้อย่างไร? อย่าเห็นว่าพวกมันหาเศษมนุษย์นับร้อยมาทำเรื่องน่าอับอายเช่นนี้ เพียงหัวใจหนึ่งดวงไม่หวั่นไหว ก็สามารถควบคุมหัวใจอีกนับหมื่นดวงไม่ให้สั่นคลอน

เวลานี้ สิ่งชั่วร้ายในเทียนถี่ได้ถูกกำจัดไปหมดสิ้นแล้ว ฝ่าภายในสามภพก็ถูกปรับเสร็จเรียบร้อยแล้ว มีเพียงเปลือกชั้นผิวนอกสุดของสสารที่กำลังถูกทะลวงในระดับความเร็วสูง และกำลังใกล้จะถึงเหล่าฆาตกรโหดเหี้ยมและเสื่อมถอยแล้วในโลกมนุษย์ผู้ซึ่งได้ตี ได้ทำร้ายศิษย์ต้าฝ่าจนตายและบาดเจ็บ (พุทธะ เต๋า เทพ ในอนาคต)

กำจัดความยึดติดสุดท้าย ทุกสิ่งทุกอย่างที่พวกท่านได้กระทำในระหว่างบำเพ็ญ ได้สำเร็จกั่วเว่ย(มรรคผล)อันสวยงามและศักดิ์สิทธิ์อย่างไร้ขีดจำกัดของท่านในอนาคตเรียบร้อยแล้ว ก้าวเดินให้ดีในทุกก้าวย่าง และอย่าได้ทำให้ทุกสิ่งทุกอย่างที่ตัวเองได้ประจักษ์แล้วแปดเปื้อน ให้ส่วนที่บำเพ็ญดีแล้วของพวกท่านเปล่งรัศมีอันบริสุทธิ์ถูกต้องให้เจิดจ้ายิ่งขึ้น

หลี่ หงจื้อ

2000.8.12