หลี่ หงจื้อ
โคลงกลอน
๑. ไร้การยับยั้งชั่งใจ (อู๋ตู้)
๔. ความรู้สึกต่อสิ่งที่เห็น (กวนก่าน)
๗. โต้แย้งให้น้อย (เซ่าเปี้ยน)
๘. ชาวประชาถังรุ่นใหม่ (ซินถังเหริน)
๙. รูปแบบการบำเพ็ญ (ซิวเลี่ยนสิงซื่อ)
๑๒. ผู้ลาออกชีวิตรอด (ทุ้ยเจ่อเซิง)
๑๓. จะหนีไปทางไหน (หว่างหนาเถา)
๑๕. เพียงเพื่อครั้งนี้ (จื่อเว๋ยเจ้ออี้หุย)
๑๗. เหตุใดภัยพิบัติมาก (ไจหนั่นเว่ยเฮอตัว)
๑๘. สร้างจักรวาลใหม่อีกครั้ง(เฉียนคุนไจ้เจ้า)
๑๙. เห็นความดีงาม (เจี้ยนซ่าน)
๒๐. ชมการแสดงเสินยวิ่น(กวนเสิ่นยวิ่น)
๒๑. เข้าสู่เขตแดนศักดิ์สิทธิ์
(ยู่เสิ่งจิ้ง)
๒๓. เทพอยู่บนโลก (เสินไจ้ซื่อ)
๒๗. ยึดกุมจิตสำนึกให้มั่น (เซี่ยวจิ่นเหลียงจือ)
๒๙. ยิ่งงามเพริศพริ้ง (เกิ้งเอี้ยน)
๓๐. ความจริงสามารถคลายความทุกข์ (เจินเซี้ยงเหนิงเจียอิว)
๓๑. ช่วยปลดความทุกข์ให้โลก (จี้ซื่อ)
๓๒. ฝ่าเปิดฟ้าดิน (ฝ่าไคเทียนตี้)
๓๓. วัดหลงฉวนซื่อ (หลงฉวนซื่อ)
๓๕. ช่วยท้องนภาสวรรค์ (จิ้วเทียนโฉวง)
๔๐. วันสิ้นกระแสแดง (หงเฉาหม้อยื่อ)
๔๒. อะไรคืออารยธรรมจีน (สือเมอซื่อจงฮวาเหวินหมิง)
๔๓. หยินหยางกลับกัน (อินหยางฝั่นเป้ย)
๔๔. ปรับฝ่าให้เที่ยงตรง (เจิ้งฝ่า)
๔๕. เอนตัวลงนอนบนศาลายาว (ว่อฉางถิง)
๔๘. มอบให้ชาวโลก (เจิงซื่อเหริน)
๔๙. ระหว่างทางตระเวนแสดง(สวินเอียนลู่ซ่าง)
๕๐. ท่องภูเขาหินแดง (อิ้วหงสือซาน)
๕๒. ใครถูกใครผิด (สุยซื่อสุยเฟย)
๕๓. ดี ชั่ว ตัวเองเลือก (ซั่นเอ้อจื้อเสวี่ยน)
๕๕. โอกาสแห่งวาสนาเพียงชั่วพริบตา
(จีหยวนอีซุ่นเจียน)
๕๘. เหตุใดจึงปฏิเสธ (เว่ยเหอจวี้เจวี๋ย)
๕๙. ค้นหาความจริง (เจ่าเจินเสี้ยง)
๖๐. ชาติแล้วชาติเล่าเพื่อชาตินี้
(เซิงเซิงเว๋ยฉื่อเซิง)
๖๑. ขอให้สัจจะว่าจะไม่เสียใจภายหลัง (อี้อู๋ฝั่นกู้)
๖๒. ผู้ที่ช่วยคนนั้นคือเทพ (จิ้วเหรินเตอซื่อเสิน)
๖๗. มีแต่ความจริงที่จะช่วยชีวิตได้
(จื่อโย่วเจินเซี่ยงเหนิงเจี่ยจิ้ว)
๖๘. เข้าใจความจริง (เหลียวเจี่ยเจินเซี่ยง)
๖๙. พวกเรารู้ (หว่อเหมินจือเต้า)
๗๐. อย่าให้ฉันรู้สึกเสียใจเพื่อเธอ
(เปี๋ยย่างหว่อเว้ยนี้อี๋ฮั่น)
๗๑. พวกเราทำเพื่อใคร (หว่อเหมินเว้ยเลอสุย)
๗๒.ฉันร้องเพลงเพื่อเธอ (หว่อเว้ยหนี่เกอชั่ง)
๗๓. ได้หรือเสียเพียงหนึ่งความคิด
(เต๋อซืออี๋เนี่ยน)
๗๕. มอบทางแห่งความหวังแด่เธอ (เก๋ยหนี่ซีว่างเตอลู่)
๗๖. สรรพชีวิตมาเพื่อฝ่า (จ้งเซิงเว่ยฝ่าไหล)
๗๗. น้ำทิพย์โปรยปราย (ส่ากานลู่)
๗๘. เปิดประตูแห่งสติสัมปชัญญะ
(ต่าไคหลี่จื้อเตอเหมิน)
๗๙.อย่าได้ลังเลต่อไป (ปู้เอี้ยวไจ้ไผหุย)
๘๑. คำสัญญาที่ให้ต่อเทพต้องปฏิบัติให้เป็นจริง
(ตุ้ยเสินเตอเฉินนั่วเอี้ยวตุ้ยเซี่ยน)
๘๒. ความจริงกำลังถ่ายทอด (เจินเซี่ยงไจ้ฉวน)
๘๓. ความจริงก็คือโคมส่องทาง (เจินเซี่ยงจิ้วซื่อจื่อลู่เติง)
๘๖. ไม่หลงทิศทางตลอดไป (หย่งปู้หมีหัง)
๘๗. ใครสามารถจะได้รับ (สุยเหนิงเต๋อ)
๘๘. แจ่มแจ้งในดีชั่ว (หมิงซั่นเอ้อ)
๘๙. สงบใจมองดูสักหน่อย (จิ้งซินโฉ่วอี้โฉ่ว)
๙๐. เลือกฝั่งไหน (เสวี่ยนหน่าเปียน)
๙๓. กลับสู่ประตูสวรรค์ (หุยเทียนเหมิน)
๙๔. บอกกล่าวชาวโลก (เก้าซื่อเหริน)
๙๕. กลับสู่สวรรค์คือฟากฝั่ง(หุยเทียนซื่อปี่อั้น)
๙๖. เพลงระหว่างตะเวนการแสดง (สวินหุยเกอ)
๙๗. ทะลวงสู่ศตวรรษใหม่ (ทงเซี่ยงซินซื่อจี้)
๙๘. ความหวังเพียงหนึ่งเดียว (เหวยอี้เตอซีว่าง)
(เสินเมอซื่อหนี่เตอเสียงหว่าง)
๑๐๐. ผู้บอกให้ฉันถ่ายทอดความจริงคือเทพ
๑๐๑. จัดการให้เรียบร้อย (หลี่ซุ่น)
๑๐๒. เทพบอกฉันให้วิ่งเต้นเหน็ดเหนื่อยเพื่อเธอ
(เสินเจี้ยวหว่อเว่ยหนี่เปินหมาง)
๑๐๓. เสียใจก็ไร้ประโยชน์ (หุ่ยอู้จี้)
๑๐๔. มอบความจริงแก่ท่าน (เจินเซี่ยงเก่ยหนิน)
๑๐๕. ปฏิบัติตามคำปฏิญาณ (สือเสี้ยนซื่อเยว)
๑๐๖. จุดประสงค์ของชีวิตคน (เหรินเซิงเหอเหวย)
๑๐๗. ชีวิตคนเพื่อการใด (เหรินเซิงเว้ยเหอ)
๑๐๙. อยู่ตรงหน้า (ไจ้เอี่ยนเฉียน)
๑๑๐. ใครจะบอกฉันได้ (สุยเหนิงเก้าซู่หว่อ)
๑๑๑. เพลงในดวงใจ (ซินจงเตอเกอ)
๑๑๒. ทางไปถึงสวรรค์ (ลู่ทงเทียน)
๑๑๔. ถ่ายทอดคำพูดจริง (ฉวนเจินเอี๋ยน)
๑๑๖. ช่วยเธอกลับสู่สวรรค์ (จิ้วหนี่หุยเทียน)
๑๑๗. เรียกเธอก่อนหน้าพิบัติภัย
(เวยน่านเฉียนป่าหนี่เจี้ยว)
๑๑๘. ความหมายของชีวิตคืออะไร (เซิงมิ่งเตออี้อี้ซื่อเสินเมอ)
๑๑๙. คำปฏิญาณลืมหรือไม่ (ซื่อแยว่ซื่อโฝ่วอี๋ว่าง)
๑๒๐. กำจัดสนิมของเธอทิ้งไป (ฉูชวี่หนี่กำซิ่ว)
๑๒๑. ความหวังที่จะกลับบ้าน(หุยเจียเตอซีว่าง)
๑๒๒. โลกมนุษย์ดุจดังทะเล (หงเฉินซื่อไห่)
๑๒๕. พูดเรื่องมีบุญวาสนา (ฮว้าโหย่วหยวน)
แสงสีเหล้ายา--โลกปัจจุบัน
ลุ่มหลงในมารระเริงหมกมุ่นในโลกีย์
ส่งเสริมให้ท้ายจิตมารห่างเทพไกล
ครั้นลงนรกไม่มีวันหลุดพ้น
เหล้าคือยาเจาะทะลวงลำไส้
เสพติดแล้วยากจะเลิกรา
หนึ่งจอกคลายทุกข์ใจ
สิบจอกผีหัวเราะร่า
หลงทางในโลกีย์วิสัย
รอบล้อมด้วยทุกข์ภัย
เดิมคือราชาบนสวรรค์มาก่อน
เสาะหา
มาโลกมนุษย์ เพื่อฝ่า
ต้องก้าวหน้า
อย่าได้พลาดหนทางกลับ
เกิดท่ามกลางทุกข์ภัย
ครึ่งชีวิต สองมือว่างเปล่า
วันหนึ่งได้ฝ่ามุ่งสู่เบื้องบน
เร็ว
ปฏิบัติสามเรื่องให้ดี
ช่วยเหลือสรรพชีวิต
อย่าได้ย่อหย่อนบนหนทางหวนคืน
ชีวิตคนนั้นสั้น
มาพักแรม
อย่าลืมปณิธานที่ตั้งไว้ก่อนมา
ลังเลไม่คืบหน้าบนหนทางของชื่อเสียงผลประโยชน์
อารมณ์ และความแค้น
เมื่อใดสำนึกได้หวนคืนสู่บ้านเกิด
กระแสแดงหมดยุค
ดอกไม้ร่วงโรย
ถึงคราวเสื่อมภัยพิบัติหายนะพรรคมาร
เพื่ออำนาจหน้าหนาไร้ยางอาย
ข้าราชการละโมบเลือกที่จะเสี่ยง
ใจคนไร้ความคิดดีงาม
แรงกดดันสูงความเคียดแค้นยิ่งคุกรุ่น
ใครที่ยังประทุษร้าย
การตรวจสอบจะไม่ย่อท้อ
หากพบการโต้เถียงที่รุนแรงอย่าโต้แย้ง
หาสาเหตุที่ตัวเองคือบำเพ็ญ
ยิ่งคิดจะอธิบายใจยิ่งหนัก
ใจกว้างไม่ยึดติดความเห็นปรากฏชัดเจน
ชุดโปร่งบางเบาระบำอ่อนช้อย
เสียงกลองละมุนละไมมีเสน่ห์
ประเพณีโบราณปรากฏอีกครั้ง
ฟื้นฟูแผ่นดินจีนขึ้นมาใหม่
ไม่เข้าวัดโบสถ์ไม่เข้าป่าเขา
เล่าเรียน
ทำไร่ ทำงาน
มุ่งตรงใจคนบำเพ็ญฝ่าเรื่อยไป
ในโลกียะบัวพิสุทธิ์ไม่แปดเปื้อนความชั่วร้าย
คนและผู้มีบุญญาธิการอยู่ร่วมสายธารเดียวกัน
ขึ้นหน้าถอยหลังสวรรค์สองชั้น
ปรารถนาจะเข้าวัดในป่า
ก้าวเดียวขึ้นสู่เมฆหมอก
หลับตาสู่นิทราตัดขาดความว้าวุ่นใจ
ตื่นขึ้นมาเรื่องมากมายทำไม่หมด
ฟ้าดินยากจะขวางกั้นหนทางการเจิ้งฝ่า
เพียงแต่จิตมนุษย์ของศิษย์ขัดขวาง
เฝ้าดูแผ่นฟ้าและท้องทะเลอันกว้างใหญ่
ปรับเปลี่ยนทุกภพชาติ
ชีวิตคนดั่งความฝันฉากหนึ่ง
ผู้ที่ลุ่มหลง ใจหลงใหล
คนวิกลจริตดุจวิปลาส
ฝ่าปรับเปลี่ยน
คนกับผีแยกแยะชัดเจน
หนึ่งความคิดกำหนดชั่วชีวิต
รีบๆ ร้อนๆ
อ้อมไปประตูหลัง
ทางขยะ
ไม่กล้าพบกับฝ่าหลุนต้าฝ่าดี
ตีไม่คว่ำ
เห็นก็กลัว
รีบหนี
จิ่วผิงสร้างความตื่นตระหนกพรรคมารล้มคว่ำ
เสียงฟ้าร้องกัมปนาท
ฝนตกไม่หยุด
ฟ้าสะเทือนแผ่นดินพลิกกวาดล้างวิญญาณร้าย
มารแดงร้อยปีดับสลายไป
หลังลมและฝนผ่านไปท้องฟ้าสว่างไสว
เลยล้ำมิติเวลาการเจิ้งฝ่านั้นเร่งรีบ
ท่ามกลางมหันตภัย ปณิธานไม่แปรเปลี่ยน
แม้สิ่งชั่วร้ายจะบ้าคลั่งก็ไม่หลงทาง
กำจัดสิ่งชั่วร้ายเป็นเพียงการปัดฝุ่น
ศิษย์เดินหนทางต้าฝ่าให้เที่ยงตรง
แสงสาดส่องฟ้าดินกำจัดสิ่งชั่วร้ายจนหมดสิ้น
ศิษย์ต้าฝ่าก้าวหน้าคือดอกเหมยในฤดูหนาว
ความยากลำบากนับหมื่นๆปีเพียงเพื่อครั้งนี้
บ้าคลั่งไร้สติ
สิ่งชั่วร้ายกลับกลัวมีเรื่อง
ประทุษร้ายคนดีไร้ยางอาย
ล้วงหวีขึ้นเสยผม
ร้องรำไปกินไป
ละโมบในกิเลสหมกมุ่นในโลกีย์
ทรราชขายชาติปีนป่ายสังคมชั้นสูง
น่าเหยียดหยาม
เลวถึงระดับนี้
ชะตา
ลิขิตว่าตาย
พิบัติภัยอันเกิดจากการกระทำของมนุษย์
และภัยธรรมชาติจะหมดเมื่อใด
มูลเหตุนั้นจะรู้มากน้อยสักเท่าใด
ลมพายุสึนามิอีกทั้งแผ่นดินไหว
สรรพชีวิตไม่มีกุศลพิบัติภัยตนเองเป็นผู้สร้าง
ความเมตตา คุณธรรม มารยาท
ความเชื่อล้วนไม่อยู่
เพียงเพราะใจคนเปลี่ยน
ประเพณีสังคมตกต่ำผู้คนพากันไหลตามกระแส
ภัยพิบัติทุกๆ ชนิดล้วนรออยู่ตรงหน้า
สร้างจักรวาลใหม่อีกครั้งปรับท้องนภาใหญ่
ทะลวงแรงต้านชั้นแล้วชั้นเล่า
การเจิ้งฝ่าไม่ใช่ชะล้างฝุ่นละอองเก่า
กลืนกลายปรับเปลี่ยนเข้าสู่กระแสใหญ่
ดินแดนจงหยวนปกคลุมด้วยหมอกปีศาจ
ความจริงของต้าฝ่าเผยแพร่ไปทุกครัวเรือน
สรรพชีวิตได้รับการช่วยเหลือใจเริ่มแจ่มชัด
ตำรวจประชาชนได้สติเห็นแต่ไม่ขัดขวาง
คนส่วนใหญ่ต่างรู้ว่าพรรคมารจบสิ้นแล้ว
ความโหดเหี้ยมกระทำชั่วผู้คนต่างพูดกัน
คนชั่วหัวโจกมารร้ายหาทางถอย
ประเพณีดั้งเดิมหวนคืนปรับจงหยวนให้ถูกต้อง
เปิดม่านเป็นแดนสวรรค์
เทพ พุทธะ โพธิสัตว์
กลุ่มเมฆทอแสงศิริมงคล
เสียงระฆังและกลองดังพร้อมกันดนตรีเทพบรรเลง
นางฟ้าเริงระบำสายรัดเอวเทพสะบัดพลิ้ว
วชิระอรหันต์เหล่าราชาสวรรค์
ม่านสวรรค์ดั่งรุ้งลักษณะน่าเกรงขาม
แสงฝ่าอันเมตตาหลอมผู้ชม
วัฒนธรรมห้าพันปีตื่นตะลึงพลังงานแรงกล้า
ไม่รู้สึกว่าเป็นการแสดงแต่เหมือนฝัน
ตัหว่อยู่ในท่วงทำนองศิลปะ เทพและพุทธะอยู่เคียงข้าง
สำนึกในบุญคุณครั้งนี้ดุจได้รับการช่วยเหลือ
ปีหน้ามาอีกครั้งวันเวลาช่างยาวนาน
เนินทุ่งหญ้าเขียวขจี
วิหารศาลาสวยงาม
ตัวอยู่ในเขต ดินแดนเทพและพุทธะ
ใจว่างเปล่าความคิดดีงามก่อเกิด
เสียงกระดิ่งลมดัง
ควันหอมลอยอบอวล
เพลิดเพลินลืมกลับไม่อยากไป
ไม่บำเพ็ญจะรอถึงเมื่อใด
ร่างจริงวัยเยาว์อายุวัฒนะไม่สิ้นสุด
ร่างกายไร้มิติเวลาควบคุมกฎสวรรค์
เพื่อช่วยท้องนภาถ่ายทอดฝ่าแห่งสวรรค์
หนี้กรรมของสรรพชีวิตรับไว้กับตัว
กรรมของผู้คนนับไม่ถ้วนเกิดเป็นทุกข์ภัยมหันต์
ผมดำกลายเป็นขาวดอกเลาร่างคนบอบช้ำ
คลายปมเจิ้งฝ่าแล้หว่องค์จริงสำแดง
บุญคุณอันมากล้นและความน่าเกรงขามสยบทศทิศ
ศิษย์ต้าฝ่ามาจากทั่วสารทิศ
ศิษย์ผู้ยอดเยี่ยมมากมายแบกรับทุกข์ภัย
อาจารย์ถ่ายทอดต้าฝ่าช่วยเหลืออาณาประชาราษฎร์
ต่างสำแดงอิทธิฤทธิ์กำจัดภัยพิบัติ
ช่วยอาจารย์ช่วยเหลือสรรพชีวิตในโลก
สำเร็จพลังหยวนหมั่น ณ ที่ต่างๆ
ผู้มีบุญญาธิการในร่างคน
สวรรค์ปฐพีต่างสรรเสริญเป็นขุนนาง
หลับอยู่ประดุจจ้าวแห่งเทพนับหมื่น
ตื่นขึ้นมาครึ่งหนึ่งเป็นคน
รับประทานธัญพืชบนโลกเป็นอาหาร
ฝ่าที่กล่าหว่ออกมาเทพตะลึงงัน
สั่งการให้วงล้อสวรรค์หมุน
ความถูกทำนองคลองธรรมสะกดวิญญาณ
กลุ่มผู้องอาจรวมตัวในมหากระแส
ระดับชั้นสาขาอาชีพต่างๆ กัน
ศิษย์ต้าฝ่าคือร่างรวมเดียวกัน
ช่วยอาจารย์เจิ้งฝ่าขัดขวางสิ่งชั่วร้าย
ร่างนภากำลังประกอบขึ้นใหม่
ฟ้าดินเสื่อมถอยปรากฏ
มหันตภัยใหญ่อยู่ตรงหน้า
เหล่าเทพต่างพากันร่ำไห้
จ้าวผู้ยิ่งใหญ่เกิดความคิด
ชะล้างมัน(ร่างนภา)ให้สะอาดเหมือนแรกเริ่ม
การเจิ้งฝ่าจะสำเร็จหรือพ่ายแพ้
ใจทั้งผองรวมศูนย์ยังโลก
อิทธิพลเก่าก่อการรบกวน
บนโลกปรากฏสัตว์ร้ายแดง
เมื่อช่วยคนได้เต็มจำนวน
สังหารสิ่งชั่วร้ายพร้อมกันทีเดียว
ตัหว่อยู่ในโลกมนุษย์
จิตสำนึกไม่อาจย่อหย่อน
ดีชั่วกำหนดอนาคต
อย่าเชิดชูพรรคมาร
ต้าฝ่าเริ่มถ่ายทอดตื่นตะลึงกันทั่วฟ้าดิน
หลักการบิดเบือนทฤษฎีชั่วร้ายไม่เหลือร่องรอย
พรรคมารศาสนานอกรีตสลายไปพลัน
ฝ่าหลุนหมุนศตวรรษใหม่ออกมา
ไม่ชิงแข่งบานสะพรั่งงามเพริศพริ้ง กับมวลดอกไม้นานา
ถึงฤดูหนาวกลิ่นหอมแผ่ขจรขจายโดยตัวเอง
ลมโหมพัดกระหน่ำหักกิ่งใกล้สิบปี
ฟ้าปลอดโปร่งขึ้นเรื่อยๆ
หิมะบนกิ่งละลายดอกเหมยบานเต็มสวน
ชีวิตคนต่อสู้แย่งชิงจะหยุดเมื่อใด
จะรวยจะจนไม่ต่างกับต้นหญ้าฤดูใบไม้ร่วง
สรรพชีวิตมาโลกเพื่อการใด
ความจริงสามารถคลายความทุกข์ในใจ
อธิบายความจริงขับไล่ผีเน่าเปื่อย
เผยแพร่เก้าบทวิจารณ์ลาออกจากพรรคมาร
เจิ้งเนี่ยนช่วยเหลือคนในโลก
เปิดโปงคำโกหกหลอกลวง
คลายปมที่ปิดกั้นในใจ
ไม่เชื่อจิตสำนึกจะเรียกไม่คืนกลับ
พระอาทิตย์ขึ้นแสงอรุณเจิดจรัสทั่วท้องฟ้า
เบิ่งมองพระจันทร์หลบเข้าเมฆหมอก
ร้อยปีพิบัติภัยพรรคแดงต้าฝ่าแก้ไข
เรื่องที่ไม่เชื่อล้วนมากันทั้งหมด
ความจริงปรากฏชัดเจน
เปิดฟ้าดินอีกครั้งศักราชใหม่
ระยะหนึ่งก้าวขึ้นสู่ตำหนักสวรรค์
ท่วงทำนองโครงสร้างเปล่งแสงสว่างไสว
ระฆังฝ่ากลองฝ่าชำระความโสมมสิ่งชั่วร้าย
เจิ้งฝ่าคัมภีร์แท้คือปฐมสำนัก
ลมเย็นโชยผ่านกระดิ่งสั่นไหว
ควันหอมลอยสะบัดละลายความโง่เขลา
เทพบนสวรรค์ปกป้องต้าฝ่าอย่างหนักแน่น
หนึ่งวัดทำได้ดีนำมาซึ่งหมื่นวัด
ตัดหัวตัดหางลงกระทะน้ำมัน
ผัดเนื้อมังกรใส่แป้ง
ผีหิวโหยในนรกฤาจะยอมเหลือกระดูก
บ้าคลั่งร้อยปี
ต่อสู้กับฟ้าดิน
ลักษณะของอันธพาล
มารแดงดับสลายสรรพชีวิตคลายความทุกข์ในใจ
ทะลวงสู่สวรรค์แกนฝ่าผุขึ้นสนิมเป็นจ้ำๆ
แต่ละท้องนภาราชาจ้าวมีสภาพชราแก่เฒ่า
สร้างจักรวาลโอฬารอีกคราหนึ่งความคิดเปลี่ยนแปลงสวรรค์
ปณิธานดุจวชิระพลังยับยั้งคลื่นใหญ่ที่โหมซัดอย่างบ้าคลั่ง
บนเวทีขยับฟ้าดิน
กองดนตรีขลุ่ยปี่เครื่องสายบรรเลงดุจม้านับหมื่นวิ่งตะบึง
ดับสลายอิทธิพลเก่าหอแดงล้มคว่ำ
ความเมตตาดุจน้ำค้างชุ่มชื่นทั่วฟ้าดิน
อุ้มหลุนสองแขนกลม
สูงเทียมฟ้ายืนอยู่องค์เดียว
ลู่ลงมองดูสังคมโลกด้วยปัญญา
โลกดูเล็กดุจลูกกลมเล็กๆ
ตรีภูมิอยู่ใต้เท้า
มนุษย์มองดูท่ามกลางฝุ่นละออง
ออกนอกภพใยลำบาก
จิตยึดติดตัดยากเอย
กระแสใหญ่มหึมาใกล้เข้ามา
ส่งข่าวน่ายินดี
ดินแดนแห่งเทพตราแดงใหญ่ลอยหลุดไป
พลันที่การเมืองชั่วร้ายไหลสู่ตะวันออกไปตามน้ำ
ฤดูใบไม้ผลิคืนสู่แผ่นดินใหญ่ร้อยพันธุ์บุปผากำจาย
วัฒนธรรมพรรคมารฝืนหลักธรรมสวรรค์
พรรคสั่งสอนแต่เล็กชิดเชื้อเหมือนแม่
ทัศนคติพิกลพิการต้องรู้ว่าอัปลักษณ์
เป็นคนไม่ใช่กตัญญูต่อพรรค
ขโมยหลอกลวงสำส่อนต่อสู้คือแก๊งโจรคอมมิวนิสต์
ค่าส่งข่าวเท็จห้าเหมาอย่าขายเกียรติคุณของตน
จารชนท่าทีที่อัปลักษณ์ความอัปยศของคนในชาติ
ความคิดพฤติกรรมที่ผีกำลังหัวเราะให้
กระแสแดงพระอาทิตย์ตกดินละครฉากสุดท้าย
เปื่อยเน่าผุพังเป็นฉากหน้า
การเมืองชั่วร้ายพลิกคว่ำประชาอารมณ์แค้นเคือง
ภัยพิบัติทั่วปฐพี
จะฟื้นชีวิตให้กลับคืนมาก็ไร้กลยุทธ์
สรรพชีวิตตื่นขึ้นความเป็นธรรมคงอยู่
ปวงประชาทอดทิ้งพรรคมารม้วยมรณา
มุมานะพยายามร่วมกัน
อารยธรรมแต่โบราณกาลเริ่มขึ้นใหม่
ฝ่าหลุนหมุนอีกครั้งภูผาแม่น้ำเปลี่ยนแปลง
ฟ้าดินบริสุทธิ์
คนเกิดความคิดดีงาม
ประเพณีปรากฏอีกครั้ง
ฟ้าดินเรื่องราวทั้งหลายความจริงประจักษ์ชัดแจ้ง
พุทธเต๋าเทพเซียนท่องสังคมโลก
กำจัดสิ้นความคิดชั่วร้ายคนคืนสู่ความเที่ยงธรรม
ลุล่วงปณิธานยิ่งใหญ่นี้
รณรงค์เคลื่อนไหวต่อๆ กัน
ฝนลมอบอวลกลิ่นคาวเลือด
ที่ตีคว่ำไปคือหัวกะทิทางวัฒนธรรม
การปฏิวัติทางวัฒนธรรมก็ทำลายวัตถุโบราณอีก
ทำให้ลูกหลานมีหลักคิดไม่ถูกต้องประวัติศาสตร์ไม่ชัดเจน
พรรคสามารถกรอกใส่คำหลอกลวงตามอำเภอใจ
เป้าหมายชัดเจนควบคุมระบบยอดเยี่ยมที่สุด
ใครให้พวกท่านชักนำพรรคเข้ามามองพลาดไป
คนนั้นเป็นผลงานชิ้นเอกของเทพ
ไม่ใช่กองทัพลูกหลานของมังกรแดง
ประเทศจีนไม่ใช่พรรคคอมมิวนิสต์
อย่าผสมปนเปในสิ่งที่เห็นและได้ยิน
วัฒนธรรมพรรคคือทฤษฎีชั่วร้าย
ประเทศจีนมีรากฐานสะสมมาห้าพันปี
นั่นจึงจะเป็นก้อนผลึกของวัฒนธรรมจีน
หยินหยางกลับกันทำร้ายสภาพสังคม
ลูกผู้ชายผึ่งผายไม่มีความแข็งแกร่งของธาตุหยาง
นุ่มนิ่มไม่เด็ดขาดเหมือนสตรี
จิตใจคับแคบช่างไร้ประโยชน์
ผู้หญิงกระด้างอวดเก่งใช้อำนาจบาตรใหญ่
หุนหันพลันแล่นพูดจาถากถางใหญ่คับบ้าน
ไร้ความเพียบพร้อมด้วยคุณธรรม
กับความละเมียดละไมงดงามของสตรี
อ่อนช้อยน่ารักแต่เบื้องลึกคือปีศาจเฒ่ายั่วเสน่ห์
หนึ่งความคิดสะเทือนไปถึงข้างนอกท้องนภาใหญ่
ปรารถนาจะช่วยชาวประชากำจัดสิ่งชั่วร้ายทั้งผอง
ชีวิตเสื่อมโทรมหมื่นๆ
ชั้นอิทธิพลเก่าขัดขวาง
ร่างกายเข้าสู่สังคมโลกีย์ยิ่งรู้ว่าเสื่อมถอย
ตลอดทางปรับฝ่าให้เที่ยงตรงผ่าทั่วสวรรค์
ที่ไม่เที่ยงตรงและด้านลบคัดทิ้งทั้งหมด
สวรรค์จะเปลี่ยนแปลงใครกล้าต้าน
ฟ้าดินสร้างขึ้นใหม่ไม่เสื่อมตลอดกาล
เอนตัวนอนบนศาลายาวลืมตาเล็กน้อย
ศีรษะหนุนสันเขาเท้าพาดยอดเขา
มังกรบินหงร่อนนางฟ้าร่ายรำ
วันหน้าคืนสู่ตำแหน่งขับขี่สายลม
ในระยะแรกกล่าวเตือนคนโฉดอย่าประทุษร้าย
พรรคมารพังทลายสอบสวนท่านจะทำอย่างไร
สถานการณ์ใหญ่จบไปแล้วจะหนีไปทางไหน
พ่นพิษพูดพล่ามฤาจะเร็วกว่ามีดตัดหัว
ดอกไม้แม้จะดีแต่ใจคนพิการ
จันทรายิ่งกลมรับการช่วยเหลือยาก
ปฐพีสิ้นแล้วสวรรค์ลงทัณฑ์
อ่านเก้าบทวิจารณ์ทลายหมอกปริศนา
ปฏิญาณเพื่อให้ได้ฝ่ามาเป็นคน
ต้าฝ่าถ่ายทอดไม่เชื่อในเทพ
เอกสารความจริงล้วนไม่อ่าน
พรรคมารลวงโลกทำให้ไม่มีความรู้สึก
ศิษย์ต้าฝ่าทุ่มเทตั้งใจเรียกไม่ตื่น
โอกาสเมื่อผ่านไปพลาดเวลา
ความลับสวรรค์เผยสำนึกผิดวิญญาณสะดุ้ง
มหันตภัยตามติดปิดประตูสวรรค์
รถเดินทางพันลี้
แสงเทพคุ้มครองอยู่นอกรถ
ผู้ใดโดยสารอยู่ข้างใน
ตระเวนแสดงช่วยเหลือคน
วันเวลายาวนานฟ้าดินแก่ชรา
ภูเขาหงซานลักษณะทิวทัศน์ดี
เกิดขึ้นตั้งอยู่เสื่อมถอยดับสูญใครอยู่ข้างนอก
รูปลักษณ์ร่วงโรยเปลี่ยนแปลงยากจะปกป้องตัวเอง
กว้างไพศาลสุดลูกหูลูกตาหนึ่งเทือกภูผา
เมฆหมอกเชื่อมกับฟ้า
ขึ้นเขาไปไม่รู้ว่าไกลสักเท่าใด
กลางภูผาเซียนนั่งอยู่
ผู้บำเพ็ญ
ค้นหาความผิดที่ตน
จิตมนุษย์ทุกชนิดขจัดไปได้มาก
ด่านใหญ่ด่านเล็กอย่าให้ตกหล่น
ที่ถูกคือเขา
ที่ผิดคือฉัน
ถกเถียงอะไร
ฉันเพียงเฝ้ารอเธอก้าวพ้นภัยพิบัติ
ความจริงคือสิ่งที่เธอคิดถึงมาแสนนาน
ในโลกที่เต็มไปด้วยวัฒนธรรมพรรคฯ
อย่าถูกคำลวงโลกหลอกให้หลงอีก
เดินให้ดีบนทางสู่อนาคตนั้น สำคัญยิ่ง
คนล้วนแต่ต้องเลือกระหว่างดีกับชั่วด้วยตัวเอง
เพราะร่างนภากำลังเปลี่ยนแปลงอย่างรุนแรง
เพราะสิ่งเก่ากำลังดับสลาย
เพราะการเดินไปสู่อนาคต
ต้องผ่านการทดสอบ
เพื่อนเอ๋ย
ที่ฉันบอกกล่าวคือความปรารถนาแต่เดิมของเธอ
ความจริงสามารถเปิดความสว่างให้ความคิดที่แท้จริง
เมื่อความทรงจำที่ถูกปกคลุมมาแสนนานเปิดออก
คำปฏิญาณก่อนประวัติศาสตร์จะทำให้เธอปฏิบัติให้เป็นจริง
อย่าถูกคำลวงหลอกเอาในระหว่างการปราบปราม
การเข้าใจความจริงคือเรื่องสำคัญของชีวิต
ฉันปรารถนาให้สรรพชีวิตก้าวพ้นภัยพิบัติ
ระหว่างดีชั่วเทพกำลังทำให้เป็นจริง
เวทีใหญ่ห้าพันปี
เวทีหลักอยู่ที่จงหยวน
เวียนว่ายตายเกิดชาติแล้วชาติเล่า
บทบาทมีทั้งขมและหวาน
เฝ้าถามจันทราใยจึงกลม
เส้นทางชีวิตคนไกลเพียงใด
ตัวฉันมาจากแห่งหนใด
โลกียโลกใยอันตราย
ฟ้าดินนั้นฝ่าสร้างสรรค์ทั้งหมด
มาโลกเพื่อผูกวาสนา
เวียนว่ายตายเกิดรอคอยฝ่า
ในความทุกข์ลดทอนกรรมลง
ปลายกัลป์เทพจะมา
<
